DAO های سرمایه گذاری چیست و چگونه کار می کنند؟

سرمایه گذاری DAO چیست؟

A سازمان مستقل غیرمتمرکز (DAO) که سرمایه را در دارایی‌ها جمع‌آوری و سرمایه‌گذاری می‌کند. از طرف جامعه خود یک DAO سرمایه گذاری است. DAOهای سرمایه گذاری از قدرت Web3 برای دموکراتیک کردن فرآیند سرمایه گذاری و فراگیرتر کردن آن.

DAOها می‌توانند واحدهای خود را در توکن‌هایی داشته باشند که در صرافی رمزنگاری فهرست شده‌اند. قوانین جامعه مورد توافق قرار می گیرند و حکمرانی از طریق قراردادهای هوشمند اجرا می شود. حقوق حاکمیت (رای دادن) می تواند بر اساس دارایی های موجود در DAO تقسیم بندی شود.

مرتبط: انواع DAO و نحوه ایجاد یک سازمان مستقل غیرمتمرکز

یک سازمان غیرمتمرکز که سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال، املاک و مستغلات، توکن های غیرقابل تعویض (NFT) یا هر طبقه دارایی دیگر دارای چندین تفاوت عملکردی با وسایل سرمایه گذاری سنتی است. این امر به ویژه زمانی صادق است که فرصت سرمایه گذاری اساسی یک شرکت استارت آپی رمزنگاری باشد. سرمایه گذاری DAO در استارتاپ ها اساساً با سرمایه مخاطره‌پذیر سنتی (VC).

قبل از توضیح بیشتر در مورد تفاوت‌های بین VC سنتی و DAOهای سرمایه‌گذاری، اجازه دهید نحوه عملکرد سرمایه‌گذاری خطرپذیر سنتی را درک کنیم.

VC سنتی چیست؟

یک صندوق سرمایه گذاری خطرپذیر توسط شرکای عمومی (GPs) تأسیس و مدیریت می شود. پزشکان عمومی مسئول تامین فرصت‌های سرمایه‌گذاری، انجام بررسی دقیق و بستن سرمایه‌گذاری‌ها در یک شرکت پرتفوی هستند.

سرمایه‌گذاری خطرپذیر بخشی از هرم سرمایه است و به‌عنوان مجرای عمل می‌کند که به طور کارآمد سرمایه را از مؤسسات بزرگی مانند صندوق‌های بازنشستگی و وقف می کند و این سرمایه را در شرکت های پرتفوی به کار می گیرد. این مؤسسات بزرگ، دفاتر خانواده و در برخی موارد افرادی که سرمایه را به صندوق VC ارائه می‌کنند، شرکای محدود (LPs) نامیده می‌شوند.

نقش پزشکان عمومی اطمینان از جمع‌آوری وجوه از LP است. استارت‌آپ‌های باکیفیت، انجام بررسی دقیق، تأیید کمیته سرمایه‌گذاری و استقرار سرمایه با موفقیت. همانطور که استارتاپ ها رشد می کنند و بازدهی را به VC ها ارائه می دهند، VC ها بازدهی را به LP ها منتقل می کنند.

سرمایه خطرپذیر سنتی یک مدل موفق بوده است که رشد اینترنت، رسانه های اجتماعی و بسیاری از غول های Web2 را تسریع کرده است. در طول سه دهه گذشته با این حال، این بدون اصطکاک نیست و اینها هستند که مدل Web3 وعده رفع آنها را می دهد.

چالش های VC سنتی

به همان اندازه که مدل VC موثر بوده است، هنوز هم دارد. مسائل آن آنها خیلی فراگیر نیستند و تصمیم گیری کاملاً متمرکز است. VC همچنین توسط سرمایه گذاران نهادی یک طبقه دارایی بسیار غیر نقدشونده در نظر گرفته می شود.

Exclusive

مدل VC آنقدر که می تواند فراگیر نیست. با توجه به مقدار سرمایه درگیر و مشخصات ریسک طبقه دارایی، اغلب فقط برای سرمایه گذاران پیچیده قابل دوام است.

اطمینان از اینکه سرمایه گذاران از نمایه ریسک-بازده سرمایه گذاری های خود قدردانی می کنند بسیار مهم است. بنابراین، سرمایه گذاری خطرپذیر ممکن است برای همه سرمایه گذاران خرد مناسب نباشد. با این حال، زیر مجموعه‌هایی از جامعه سرمایه‌گذاران خرد وجود دارند که برای این طبقه دارایی به اندازه کافی پیچیده هستند. با این حال، حتی برای سرمایه گذاران خرده فروشی پیچیده اغلب دشوار است که LPs در صندوق های VC باشند.

این به این دلیل است که دستیابی به پزشکان ثابت شده اغلب برای سرمایه گذاران خرد سخت است یا به این دلیل که حداقل سرمایه گذاری در این صندوق ها چندین میلیون است. دلار

متمرکز

اگر مشارکت به عنوان یک LP انحصاری باشد، حتی تصمیمات سرمایه گذاری معمولاً توسط گروه کوچکی از افراد که در کمیته سرمایه گذاری صندوق VC حضور دارند، گرفته می شود. بنابراین، بیشتر تصمیم‌های سرمایه‌گذاری بسیار متمرکز هستند.

این اغلب می‌تواند نه تنها برای سرمایه‌گذاری در سطح جهانی، بلکه برای شناسایی فرصت‌های ابرمحلی در آخرین مایل جهان نیز محدودیتی باشد. یک تیم متمرکز فقط می تواند از نظر مبدا (معاملات سرمایه گذاری) و قابلیت های استقرار در سراسر جهان چیزهای زیادی ارائه دهد.

Illiquid

مساله کلیدی دیگر با VC سنتی این است که یک طبقه دارایی غیر نقدی سرمایه مستقر شده در این صندوق ها اغلب برای سال ها قفل می شود. تنها زمانی که صندوق VC خروجی داشته باشد، به شکل یک شرکت پرتفوی در حال خرید یا تبدیل به سهامی عام، LP ها می توانند مقداری سرمایه را مشاهده کنند.

LPها همچنان در طبقه دارایی‌های سرمایه‌گذاری خطرپذیر سرمایه‌گذاری می‌کنند، زیرا بازده آنها معمولاً نسبت به دارایی‌های نقدشونده‌تر مانند اوراق قرضه و سهام در بورس عمومی برتر است.

اجازه دهید اکنون به جایگزین Web3 برای سرمایه گذاری خطرپذیر – DAOs سرمایه گذاری نگاه کنیم.

مزایای DAO های سرمایه گذاری

DAO ها اخلاق Web3 و یکپارچگی عملیاتی قراردادهای هوشمند را در کنار هم قرار می دهند. سرمایه گذارانی که به یک پایان نامه سرمایه گذاری خاص اعتقاد دارند، می توانند گرد هم آیند و سرمایه را برای تشکیل یک صندوق جمع کنند. سرمایه گذاران بسته به ریسک پذیری آنها می توانند در اندازه های مختلف به DAO کمک کنند و حقوق حاکمیتی (رای) آنها بر اساس مشارکت آنها به نسبت تقسیم می شود.

مرتبط: چه چیزهایی هوشمند هستند قراردادها در بلاک چین و چگونه کار می کنند؟

چگونه DAO های سرمایه گذاری کاستی های سرمایه گذاری سنتی را برطرف می کنند؟ اجازه دهید تفاوت‌های عملکردی را مورد بحث قرار دهیم.

دسترسی فراگیر

سرمایه‌گذاری DAO به سرمایه‌گذاران معتبر اجازه می‌دهد در همه اندازه‌ها مشارکت کنند. این سرمایه گذاران به واسطه مشارکت های خود می توانند در مورد تصمیمات سرمایه گذاری کلیدی رای دهند. بنابراین، فرآیندهای سرمایه‌گذاری در DAO و تصمیم‌گیری در مورد سرمایه‌گذاری در پورتفولیو، هر دو فراگیرتر هستند.

منابع معامله می‌تواند غیرمتمرکز باشد، درست مانند حاکمیت. تصور کنید که یک صندوق با تمرکز بر فناوری برای کشاورزان قهوه در سراسر جهان اداره می شود. داشتن اعضای جامعه از نیکاراگوئه تا اندونزی مطمئناً به یافتن بهترین فرصت‌های سرمایه‌گذاری آخرین مایل کمک می‌کند. این امر به ابزارهای سرمایه‌گذاری امکان می‌دهد تخصصی‌تر، جهانی‌تر و در عین حال بسیار محلی باشند.

از آنجایی که این DAO‌ها می‌توانند توکن شوند و سرمایه‌گذاران می‌توانند مشارکت‌های کمتری داشته باشند. این به آنها اجازه می‌دهد تا از میان سبدی از صندوق‌هایی که می‌توانند به آن کمک کرده و ریسک‌های خود را متنوع کنند، انتخاب کنند. همچنین، DAOها نسبت به سرمایه گذاری خطرپذیر سنتی برای دریافت سرمایه گذاری از سراسر جهان (به استثنای موارد استثنا) بازتر هستند.

تصور کنید یک سرمایه گذار خرده فروشی معتبر با 100000 دلار می خواهد در معرض زیرمجموعه های Web3 و استارت آپ های رمزنگاری قرار گیرد. سرمایه‌گذار می‌تواند یک DAO سرمایه‌گذاری متمرکز بر NFT، امور مالی غیرمتمرکز، ارزهای دیجیتال لایه 1 و غیره پیدا کند تا سرمایه‌گذاری خود را در تمام این DAO‌های مختلف گسترش دهد.

سرمایه‌گذاری‌های نقدی

به‌طور سنتی. VC، LPs قادر به انحلال موقعیت خود در صندوق قبل از ارائه خروج صندوق نیستند. DAO های سرمایه گذاری توکن شده به این موضوع می پردازند. DAO های سرمایه گذاری می توانند توکنی داشته باشند که ارزش خود را از پرتفوی زیربنایی می گیرد. در هر مقطع زمانی، سرمایه‌گذارانی که این توکن‌ها را دارند می‌توانند آن‌ها را در یک صرافی رمزنگاری بفروشند.

در ارائه این قابلیت، DAOهای سرمایه‌گذاری بازدهی مشابه بازده VCهای سنتی را ارائه می‌کنند، البته با ریسک نقدینگی کمتر. این امر آنها را بر اساس نمایه ریسک-بازده، آنها را به ابزار سرمایه‌گذاری بهتری تبدیل می‌کند.

چیز است؟

هر فرصتی خطرات خود را دارد و بالعکس؛ DAO های سرمایه گذاری از این قاعده مستثنی نیستند. علیرغم برتری ساختاری آنها نسبت به VCهای سنتی، هنوز مناطقی وجود دارند که نامشخص هستند.

برای مثال، به دلیل ماهیت ناشناس سرمایه‌گذاری‌های رمزنگاری، اغلب تشخیص پیچیدگی سرمایه‌گذار دشوار است. این بدان معناست که محافظت از سرمایه‌گذاران در برابر ریسک‌های بالای دارایی‌های نوسان سخت‌تر است. این فضایی است که تنظیم‌کننده‌ها با نظارت بر نحوه بازاریابی خود برای وارد کردن سرمایه‌گذاران توسط DAO به دنبال آن هستند.

همچنین چالش‌هایی در راه‌اندازی یک DAO وجود دارد که در آن زبان قانونی به صورت برنامه‌ریزی در قراردادهای هوشمند تنظیم می‌شود. در بازارهای سنتی، این وسایل نقلیه سرمایه گذاری اغلب توسط تیم های حقوقی بزرگ ساخته می شوند. تکیه بر قراردادهای هوشمند برای انجام این کار به طور مؤثر یک خطر قانونی و تکنولوژیکی دارد.

با این حال، شرکت هایی مانند Doola وجود دارند که خدماتی را برای پر کردن شکاف قانونی بین Web3 و دنیای واقعی ارائه می دهند. در اینجا جدولی وجود دارد که تفاوت های کلیدی بین این دو رویکرد را نشان می دهد.

DAO های سرمایه گذاری هنوز در حال انجام هستند. با این حال، این مدل امیدوار کننده است. هنگامی که خطرات قانونی و نظارتی برطرف شد، DAOهای سرمایه گذاری می توانند مدلی باشند که VCهای سنتی از آن استقبال می کنند.